Donker haar, zwarte ogen je keek mij aan, onbewogen ik zei zacht, het is nu tijd om naar huis te gaan Hand in hand, zonder woorden ik voelde mij zo verloren kon ik maar, voor heel even jouw hart verstaan Waarom is de wereld, zo eenzaam en koud is op deze aarde, geen plaats meer voor jou Na de strijd kwam de vrede soms heel kort, voor heel even want er was vaak een reden om door te gaan Toch ben jij hier gekomen heel alleen, zonder dromen en ik dacht, het is nu goed om naar huis te gaan Waarom is de wereld, zo eenzaam en koud Is op deze aadre geen plaats meer voor jou